Wil ik je weer als een gemis verzinnen,
met glazen laarzen, druipend van verdriet,
zo rijzig als een steile stalagmiet,
gevormd door lekken van mijn zilte zinnen,

dan dien ik ongehoord naar jou te talen
als naar vermoeden van een nieuw gedicht.
Ik zal in duizend spiegels jouw gezicht
zien walsen door de rinkelende zalen.

Zo staar ik naar je door beslagen ramen.
Het is opnieuw begonnen. Wat ik zocht,
is om me in verlangen te bekwamen.

Het boek dat jij me gaf, is uitverkocht,
maar is verkrijgbaar onder vele namen.
Op marktplaatsen heb ik naar jou gezocht.