Je maakte lange vingers van gedachten,
terwijl je cakedeeg door mijn haren deed
en suiker over domme zorgen smeet
om mij met mascarpone te verzachten.

Je kokkerelde mij weer voor elkaar
met huisgemaakte liefde. Als een prakje
dat opgewarmd best doorgaat voor gebakje,
bestreek je mij met room in elk gebaar.

Problemen kwamen toen we het menu
uiteindelijk dan toch ter sprake brachten.
Je wilde wat ik ooit misschien, niet nu.

Je spuugde dat je wel van mij verwachtte.
Toen formuleerde ik een paraplu.
Je vlocht mijn woorden tot een strik. Je lachte.